نقاشی های مدرنیسم رنه پورتوکاررو «Rene Portocarrero»

رنه پورتوکاررو Rene Portocarrero (متولد هاوانا، 24 فوریه 1912؛ درگذشته هاوانا، 7 آوریل 1985) یک هنرمند کوبایی بود که به خاطر موفقیت هایش در سطح بین المللی شناخته شده بود.

رنه پورتوکاررو تحصیلات هنری خود را در آکادمی سن الجاندرو آغاز کرد، اما او را زود گذراند و از این رو "خودآموز" به حساب می آید. او نخستین نمایشگاه خود را در سال 1934 در لیسبون در هاوانا آغاز کرد، و یک کار طولانی و پر بار را آغاز کرد که شامل همکاری 1937 با ماریانو رودریگز و کار معلم نقاشی و مجسمه سازی بود. پس از سفر به هائیتی، اروپا و ایالات متحده آمریکا، اولین نمایش خود را به یک مخاطب خارج از کشور در گالری جولین لووی در نیویورک در سال 1945 ارائه داد.

در سال 1950 او در Wifredo Lam، Mariano، Martinez Pedro و Amelia Palaez در روستای سانتیاگو د لاس وگاس کار می کرد. در سال 1961 او با فیدل کاسترو در کتابخانه ملی خوزه مارتا ملاقات کرد و در مورد فرهنگ صحبت کرد. رنه درسهای نقاشی از نیکولاس گیلن لاندریان را دریافت کرد. در سال 1977 او برای انجمن زنان ژاپن کار کرد. در سال 1979 او برای یونسکو و AIAP کار می کرد. او Peggy Guggenheim را می دانست.

در دهه 1980، او معلم ویکتور میکل مورنو پینیرو (Victor Moreno)، پسر عموی Servando Cabrera Moreno بود.

Portocarrero به عنوان یک نقاش و مجسمه ساز نیز به عنوان یک هنرپیشه سرامیک، طراح و طراح نقاش و طراح کتاب کار میکرد و خود را در سال 1935 و «السونو» (The Themes) در سال 1935 و «ال سونو» (The Dream) در سال 1939 منتشر کرد. برای زندان هاوانا، کلیسا در Bauta، کوبا، بیمارستان ملی کوبا، تئاتر ملی کوبا و هتل Tryp Habana Libre. آثار هنری او بخشی از مجموعه دائمی گالری ها در آرژانتین (Bellas Artes، Buenos Aires)، برزیل (موزه های هنر مدرن، سائو پائولو و ریو دو ژانیرو)، کانادا (گالری ملی، اتاوا)، فرانسه (مدرن هنر، پاریس) ، پرو (Instituto de Arte Contemporaneo، لیما)، ایالات متحده (موزه های هنر مدرن، نیویورک و سانفرانسیسکو، مرکز هنر میلواکی؛ اتحاد Panamericana، واشنگتن؛ موزه هنرهای زیبا، هوستون؛ موزه هنر، ایندیاناپولیس)، اروگوئه Bellas Artes، Montevideo) و ونزوئلا (Bellas Artes، Caracas) و همچنین کوبا (Museo Nacional، هاوانا).